آینده درمان هموفیلی A: نتایج تحقیقاتی که ممکن است تغییرات بزرگی ایجاد کند

هموفیلی A رایج‌ترین نوع شدید هموفیلی است که تقریباً فقط مردان را تحت تأثیر قرار می‌دهد. اگرچه این بیماری معمولاً با درمان‌های موجود قابل کنترل است، اما برخی از بیماران از این درمان‌ها بهره‌مند نمی‌شوند. در یک مطالعه در دانشگاه بن، یک مکانیسم مهم شناسایی شده است که برای اثربخشی درمان هموفیلی A حیاتی است. این نتایج می‌توانند به شخصی‌سازی بهتر درمان‌ها کمک کنند. این مطالعه به‌طور اولیه آنلاین منتشر شده و نسخه نهایی آن به زودی در مجله تحقیقات بالینی منتشر خواهد شد.

درمان هموفیلی A و مشکلات موجود

بیماران هموفیلی A به دلیل نقص در پروتئین فاکتور VIII که برای لخته شدن خون ضروری است، به تزریق‌های مکرر فاکتور VIII نیاز دارند. با این حال، اغلب به‌ویژه در شروع درمان، سیستم ایمنی بدن این پروتئین را به عنوان یک عامل بیگانه شناسایی کرده و به آن حمله می‌کند. این واکنش ایمنی یکی از جدی‌ترین مشکلات درمان هموفیلی است، زیرا فاکتور VIII دیگر قادر به انجام وظیفه خود در درمان نخواهد بود.

در این شرایط، درمان تحمل ایمنی که بیش از ۴۰ سال پیش در بیمارستان دانشگاهی بن (UKB) توسعه یافته، اغلب مفید است. این درمان شامل تزریق‌های مکرر دوز بالای فاکتور VIII طی چند ماه است که به سیستم ایمنی کمک می‌کند تا به این پروتئین عادت کند و آن را تحمل کند. اما تمامی بیماران به این درمان پاسخ نمی‌دهند. در حدود ۳۰ درصد از بیماران، این درمان موفقیت‌آمیز نیست. به همین دلیل، سیستم ایمنی بدن همچنان به مقابله با فاکتور VIII ادامه می‌دهد.

یافتن علت عدم موفقیت در درمان تحمل ایمنی

برای درک بهتر این موضوع، تیم تحقیقاتی به بررسی دو نوع سلول در سیستم ایمنی، سلول‌های B و سلول‌های T تنظیمی پرداخت. سلول‌های B مولکول‌های خارجی را شناسایی کرده و آنتی‌بادی‌هایی تولید می‌کنند که عملکرد مولکول‌ها را متوقف می‌کند. در مورد فاکتور VIII، این بدان معناست که فاکتور VIII دیگر قادر به انجام وظیفه خود نخواهد بود.

از سوی دیگر، سلول‌های T تنظیمی مانع از واکنش‌های ایمنی بیش از حد یا طولانی‌مدت می‌شوند. محققان اکنون نوع جدیدی از سلول‌های T تنظیمی را شناسایی کرده‌اند که می‌توانند برخی سلول‌های B خاص را هدف قرار داده و از بین ببرند، نه اینکه به طور عمومی به همه واکنش‌های ایمنی حمله کنند.

نقش PD-1 در درمان هموفیلی

این سلول‌های T تنظیمی دارای حسگری هستند که به آن‌ها اجازه می‌دهد تا به سلول‌های B خاص متصل شوند. این سلول‌ها دارای مولکولی به نام PD-1 هستند که به سلول‌های B کمک می‌کند تا دکمه خودکشی را فعال کنند. فعال‌سازی این دکمه باعث مرگ سلول B می‌شود. محققان توانستند برای اولین بار سلول‌های T تنظیمی را شناسایی کنند که فقط در سلول‌های B خاص فعال می‌شوند تا از بروز واکنش‌های ایمنی ناخواسته جلوگیری کنند.

آزمایش جدید برای پیش‌بینی موفقیت درمان

جالب اینجاست که سلول‌های B پس از تماس با سلول‌های T تنظیمی، مقدار PD-1 بیشتری تولید می‌کنند. محققان اکنون قادر به آزمایش واکنش سلول‌های B به این درمان هستند. اگر سطح PD-1 بلافاصله پس از شروع درمان تحمل ایمنی افزایش یابد و سپس پایدار بماند، این نشان‌دهنده موفقیت درمان است.

نتیجه‌گیری و کاربردهای آینده

این یافته‌ها نه تنها برای درمان هموفیلی بلکه برای بسیاری از اختلالات ژنتیکی دیگر که در آن‌ها پروتئین‌های از دست رفته به روش‌های درمانی جایگزین می‌شوند، اهمیت دارند. در آینده، این نتایج می‌توانند به توسعه درمان‌های جدید منجر شوند.

این تحقیق به‌طور مشترک توسط دانشگاه بن و مؤسسات بین‌المللی دیگر مانند دانشگاه‌های امیلیا و ملبورن انجام شده است و توسط بنیاد تحقیقات آلمان (DFG)، بیمارستان دانشگاهی بن (Bonfor) و دیگر نهادهای حمایتی تأمین مالی شده است.

:Reference
Becker-Gotot, J., Meissner, M., Kotov, V., Jurado-Mestre, B., Maione, A., Pannek, A., Albert, T., Flores, C., Schildberg, F. A., Gleeson, P. A., Reipert, B. M., Oldenburg, J., & Kurts, C. (2022). Immune tolerance against infused FVIII in hemophilia A is mediated by PD-L1+ regulatory T cells. Journal of Clinical Investigation. https://doi.org/10.1172/JCI159925